کد مطلب:253217 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:336
تاریخ محل ولادت و شهادت
امام دهم: حضرت هادی علیه السلام مشهور این است كه در سال 212 هجری، روز شنبه یا جمعه و یا روز سه شنبه، پانزدهم یا هفدهم ذی حجه و به روایتی در نیمه ی جمادی الثانیه و به نقلی، دوم یا پنجم یا سیزدهم ماه رجب سال 214 در روستای صریا كه از روستاهای اطراف مدینه بود و گفته شده كه: آن روستا را حضرت موسی بن جعفر علیه السلام بنا نموده است. [1] متولد شده و با نور امامت این جهان را منور گردانید.
[ صفحه 273]
در 42 سالگی، روز دوشنبه سوم ماه رجب سال 254 هجری، بر اثر زهر معتمد (برادر معتز) یا معتز عباسی مسموم و شهید شد. سپس در شهر سامرا و در خانه خود به خاك سپرده اند.
در تاریخ فوت و علت شهادت حضرت، اقوال دیگری نیز گفته شده است. [2] .
مرحوم شیخ مفید قدس سره در كتاب «ارشاد» می نویسد: مدت امامت او 33 سال بود.
محدث قمی در منتهی الآمال آورده است: حضرت، در ایام عمر شریف خود مدتی از خلافت مأمون، زمان معتصم، واثق، متوكل، منتصر، مستعین و معتز را درك كرد و در ایام خلافت معتز آن حضرت را زهر دادند و شهید كردند.
سخت ترین دوران امامت حضرت، مصادف با خلافت ظالمانه ی حدود 15 ساله ی متوكل بود.
نام: علی. مرحوم خاتون آبادی «در جنات الخلود» می نویسد: كلمه ی علی بر شأن و علو مقام حضرت اشاره دارد.
كنیه: ابوالحسن ثالث.
از ائمه اطهار علیهم السلام پنج شخص این كنیه را داشتند: 1- حضرت امیرمؤمنان علیه السلام 2- امام سجاد علیه السلام 3- امام كاظم علیه السلام 4- امام رضا علیه السلام 5- امام علی النقی علیه السلام.
چون امام كاظم و امام رضا علیه السلام در یك عصر بوده اند و هر دو مكنی به ابوالحسن می باشند. از این رو، حضرت كاظم را ابوالحسن الماضی و ابوالحسن الاول و امام رضا علیه السلام را ابوالحسن الثانی می گویند و این كنیه را حضرت كاظم علیه السلام به امام رضا داده است و با این حساب امام علی النقی را ابوالحسن الثالث می شمارند.
همچنین عده ای حضرت امیرمؤمنان علیه السلام را ابوالحسن مطلق و امام زین العابدین را ابوالحسن الاول... و امام علی النقی را ابوالحسن الرابع می گویند. [3] .
لقب: نقی، هادی، امین، طیب، ناصح، متوكل، فتاح، عالم، فقیه، مرتضی، نجیب و مؤتمن.
نام پدر: محمد التقی الجواد علیه السلام.
[ صفحه 274]
نام مادر: سمانه مغربیه، مشهور به سیده و مكنی به ام الفضل بود. سوسن و دره ی مغربیه را نیز از اسامی آن مخدره نقل كرده اند.
آن بانوی مكرمه همیشه روزه ی مستحبی می گرفت و از نظر زهد و تقوی بی نظیر بود. [4] .
[ صفحه 273]
در 42 سالگی، روز دوشنبه سوم ماه رجب سال 254 هجری، بر اثر زهر معتمد (برادر معتز) یا معتز عباسی مسموم و شهید شد. سپس در شهر سامرا و در خانه خود به خاك سپرده اند.
در تاریخ فوت و علت شهادت حضرت، اقوال دیگری نیز گفته شده است. [2] .
مرحوم شیخ مفید قدس سره در كتاب «ارشاد» می نویسد: مدت امامت او 33 سال بود.
محدث قمی در منتهی الآمال آورده است: حضرت، در ایام عمر شریف خود مدتی از خلافت مأمون، زمان معتصم، واثق، متوكل، منتصر، مستعین و معتز را درك كرد و در ایام خلافت معتز آن حضرت را زهر دادند و شهید كردند.
سخت ترین دوران امامت حضرت، مصادف با خلافت ظالمانه ی حدود 15 ساله ی متوكل بود.
نام: علی. مرحوم خاتون آبادی «در جنات الخلود» می نویسد: كلمه ی علی بر شأن و علو مقام حضرت اشاره دارد.
كنیه: ابوالحسن ثالث.
از ائمه اطهار علیهم السلام پنج شخص این كنیه را داشتند: 1- حضرت امیرمؤمنان علیه السلام 2- امام سجاد علیه السلام 3- امام كاظم علیه السلام 4- امام رضا علیه السلام 5- امام علی النقی علیه السلام.
چون امام كاظم و امام رضا علیه السلام در یك عصر بوده اند و هر دو مكنی به ابوالحسن می باشند. از این رو، حضرت كاظم را ابوالحسن الماضی و ابوالحسن الاول و امام رضا علیه السلام را ابوالحسن الثانی می گویند و این كنیه را حضرت كاظم علیه السلام به امام رضا داده است و با این حساب امام علی النقی را ابوالحسن الثالث می شمارند.
همچنین عده ای حضرت امیرمؤمنان علیه السلام را ابوالحسن مطلق و امام زین العابدین را ابوالحسن الاول... و امام علی النقی را ابوالحسن الرابع می گویند. [3] .
لقب: نقی، هادی، امین، طیب، ناصح، متوكل، فتاح، عالم، فقیه، مرتضی، نجیب و مؤتمن.
نام پدر: محمد التقی الجواد علیه السلام.
[ صفحه 274]
نام مادر: سمانه مغربیه، مشهور به سیده و مكنی به ام الفضل بود. سوسن و دره ی مغربیه را نیز از اسامی آن مخدره نقل كرده اند.
آن بانوی مكرمه همیشه روزه ی مستحبی می گرفت و از نظر زهد و تقوی بی نظیر بود. [4] .
[1] وسائل الشيعه، ج 11، ص 469؛ احكام الدواب في السفر، باب حديث 15282.
[2] اگر كسي مايل باشد به كتب مفصل مراجعه نمايد.
[3] جناب الخلود، ص 32.
[4] همان مدرك.